I'm bringing wisdom back

Debería seguir cada uno de los pasos que guían el agua del futuro, aguas reflejas, piedras negras. Acomododarme a mis límites y cumplir mi camino, apoyado en fe y sin confianza en él. Pero he decidido tropezar con los peces en este pantano que tan poco conozco, arriba y abajo. Avanzar lentamente veloz, sobrepasar cada uno de los lagos, mientras inundados me observan, ojos y sentidos. Prefiero la vista hacia la luz y el aire, hacia lo aparente, la razón. EL dolor y el cansancio no nublan mi objetivo, malgastan agua y reconocen lo nunca visto, nos hacen sagrados. Cada uno de los anteriores pasos despiertan, ella recuerda. Y respiro. Mientras los peces desembocan en ríos ausentes de verdad natural yo agitó el agua, desbordando, siguiendo 33 caminos que aportarán final. Lo imcomprensible cambia las oraciones sin significado, el verbo.
He vuelto.

Posted at on domingo, 21 de noviembre de 2010 by |   | Filed under:

Annie was deafening, and she reduced mental pressure, progression of ideas that distinct each sense, happy for a heart, a life, relaxed.
Emphatically, effusive, and adrenaline appreciated each end that was cold, raining he got excited, each step marks an internal movement that changes the heart rate, voiceless, beating fast enough, enough for a second hand ambidextrous playing, unity of yesterday and fun, she said, fastly to be making love. Lie, if you had, like birds, short hands, unable legs to run; fox and crow, death and crown, throw our own calamity was never the broken window's decision. I was never the one, I, are, handshake, union never shatters. Own!
Steps who care, do it better woman!, much better! I never be cheated, of you, of your dry roots. I had a heart out of chest, understanding, and my head held in my arms! Seeing, my destiny!

Go!

Posted at on miércoles, 21 de julio de 2010 by |   | Filed under:

The Dillinger Escape Plan - Farewell, Mona Lisa



Wash it down the drain, down the drain, wash your smile down. Wash it down the drain, please.
Like animals destined for fuel or observance our role is clear never stray far from the path. Everything has an end, but what am I supposed to say?
Oh, sorry, I guess I forgot, you think you could tell me again? please?
I don't remember. What am I supposed to think? what am I supposed to feel?

There's no feeling in this place, the echoes of the past speak louder than any voice I hear right now. Don't you ever try to be more than you were destined for or anything worth fighting for? There's no feeling in this place, feeling in this place

What did you expect? that we would never leave home? that we would never leave?
What did you expect? that we would never leave home? that we would never leave? what did you expect from us?
We're murderers!

Murderers and rapists and liars and thieves! You should never put your trust in any of us, there is nothing to gain from this interference.
Don't you ever try to be more than you were destined for or anything worth fighting for? There's no feeling in this place, the past speaks louder than anything I hear right now.

Posted at on lunes, 5 de julio de 2010 by |   | Filed under:

Sand clocks that scratch discs defending my own

Throbbing pride and anxiety. And the heat, not to think, believe, learn that he had his her own life and the other ones, other own in her dreams, prefixed, in front of him. All of that, it was spreading in salt, while the flooded head produced restraint, sex; ears full of each of the two words that made him hesitate, she and her eloquence, they doubted of the words of the expression of feeling.
And every single person who wished to leave, drowning, attacked contacts. Meanwhile, I dream, watching you sweat and speaking to a deaf man in love with groans that can give the excitement of seeing a sleep, to learn and be learned, known, trusted.

Posted at on domingo, 4 de julio de 2010 by |   | Filed under:

YOU can`t define me, o(R) justify GREED

Hidden words in titles, hope, truth, all to believe what we fight, what? what the fuck they thought? In misery to proud, confussion, confession, conclusion. If they want to try, we'll stop their chance, holding the need to anchors, to graves. Not the same feeling learnt, not the same shit ingested. Realize, fall, taking all old time, old times to sincerity and lines school, trust, aims and misaprenhenssions, don't you ever understand the few words are in your head?
Relentless, bitter, and sparkling, the end. Sleep, slept, aims to awake, awoken, broken down, breaking down, learning respect to sincerity, love. No lifeless.

Posted at on martes, 29 de junio de 2010 by |   | Filed under:

Without father, brotherhood

Inxestión, aquilo que odio è material, fìsico e desprazante. Alónxanse as personalidades. Cinismo que busca a ruptura, dos sentimentos que na area nascen xorde a responsabilidade, québranse lazos, e intensamente perdes cada sentido no olfacto; áncoras quedan presas na minha mente. E ti responsable da túa propia enfermidade, perdes, segues perdendo e recaes no que odias, procurando amor no meu primordial , es o que é e nom foi, o que eu vejo, que deixo, sem coraçom. Tornas cara o lado da moeda que é rexeitado polos meus, e ti, compartido sangue, pusecheste ti só do lado equivocado do cenario, nom formas parte disto, do connosco que acompaña aos irmaos, o caminho da família. Carnais que loitam con respeito.

Posted at on viernes, 25 de junio de 2010 by |   | Filed under:

Effort

Llora, canta rie, mientras vive y baila, danza, calculando lo imposible, impredecible, sublime y intangible.

Posted at on by |   | Filed under:

Shortcoming deficiency

Podrás tocar pensando, sin sentir conciencia, como si fuese un hombre ordinario? Abrazos de violencia, y nervios, y fuerza, se repiten, con fuerza. Preparados para cualquiera, cualquier. Cualquiera, cualquier lugar que elija será una vez más, desgracia. Niños que se erigen; sobre la búsqueda alrededor de tu cara, arrebatadas clásicas potencias, y todo ello se precipita sobre una responsabilidad impersonal, de negras incertidumbres, impolutas. Belleza y sangre sobre la mesa, respuestas a tu violencia.
Él, no quiere nada que no le pertenezca, irresponsabilidad material y sentimental de hechos que cambian cada decisión, rechaza. Irascibles, escondidas, relámpagos, sombras, máscaras, palabras que caminan. Abrasadoras y fréneticas letras enturbian su cabeza, y corren, se esparcen, ven, alteran, prometen. Buscando la visión para aquello que nunca acabará perdido, innatismo. Y niños que se erigen vuelven la vista hacia ti, cara todo aquello que has construido, durante años, mesura y disciplina, ningún hombre lo llega a alcanzar.

Posted at on miércoles, 23 de junio de 2010 by |   | Filed under:

Deutsch

Y retumban y recuerdan, ésto es lo que necesito para que mi garganta sienta y decida. Hundiendote, me iré.
Permaneciendo firmes, estupideces, influyentes y negativas, constantes cambios corruptos de entidades generacionales, permaneciendo firmes con ese peso sobre los hombros, permaneceré firme. Cuestionas y cambias de mano, a sus errores, fundamentos, propio, culpables, irreflexión. Se va.
Soy propicio a la antagónica imposibilidad de cambio, de movimiento. Y eso lo persigo y lo prosigo como ya he hecho, pongo tus errores en mi mente, buscando este mundo para todos, a veces sólo. Sólo piensas en darle oscuridad a la adversidad, ojos, tatuados uno por uno, y en cambio yo seré consciente gracias a eso, saber que cada modo puede abrirme más a la definición. Por eso, me voy.

Posted at on martes, 15 de junio de 2010 by |   | Filed under:

Stronger, now.

Posted at on by |   | Filed under:

060610

Es genial conocer y descubrir, ser tú mismo, encontrarte; cada parte que descubres avanza, retrocedes y vuelves a conocer. Algunas cosas sin sentido afloran y sencillamente las adviertes, pero las dejas seguir su curso, la mayoría de las otras veces intentas dar respuestas a tus mismas preguntas, preguntas que no debes contestar tú, y nisiquiera deberías preguntarte.
Cualquier tema vale para no distinguir y para confundirte, estudios, familia, amigos, ideología, religión; amor. Y entran en juego tus errores y problemas, las miradas, el darlo todo y que muy poca gente lea lo que ofreces con una mirada o una sonrisa, esa pasividad ambigua te empuja a más y más retrasando hasta el día siguiente la autovaloración de los fallos, ahora.
Cometo errores, demasiados, canto mal, río, me rayo, digo idioteces muy de vez en cuando debidas a mi nerviosismo frente a algunas situaciones, dando así falsas razones para que la gente me aplique prejuicios debido a ello; vagueando debido a que mi sentimentalismo me afecta a cualquier tema de estudio, mirando chicas ya que hasta ahora las mujeres me han creado un complejo que me hace pensar que ellas sólo me desprecian y/o no doy la talla fisica para ellas, me pillo facilmente por cualquier chica que me produzca misterio, cualquiera que reúna en la superficie de su carácter atracción, como me ha pasado éste Sábado de madrugada; lloro, bailo lo suficientemente mal pero me divierto, soy abstemio, no fumo, hago deporte, esfuerzo que me llena al vida de adrenalina y aprendizaje; defiendo una ideología que otros tacharían como tonta, idiota, mentiras, pero que es mi vida, el hardcore y el straight edge, odio los radicalismos, critico a las personas en mis momentos de tensión y me arrepiento de hacerlo, no soy normal, no soy raro, no soy él o ella, no soy la palabra que se escribe y no se lee, ni una mentira, soy yo. Y con todo esto a los hombros he descubierto virtudes en mí y en los demás, que ayudan a uno a aprender, la base de todo cambio. He sido no hace ni una noche objeto de todos mis errores, y he aprendido una vez más la resistencia que he adoptado al sumergirme de nuevo debajo de un iceberg después de haberlo escalado. Y lamentablemente para todo obstáculo quiero seguir sumergido, porque cada parte de mi mismo merece ser escuchada. Las respuestas sólo se tienen que derretir en la superficie de la piel y quiero, como ésta madrugada servir a mi caos sentimental y mental para dar paso al orden, divirtiendome, aprendiendo y sientiendo. Ésto, ésto es sinceridad, yo.

Posted at on domingo, 6 de junio de 2010 by |   | Filed under:

Decepçons, Sem Resposta Vigo HC

'O amor deu passo à indiferença por mor do teu empenho, queres fazer-me à tua medida, queres que nom seja eu mesmo. Falas de ledícia acadado por seguir o teu caminho, pretendes que no creia em mim nem no meu futuro. Nom! Nom vês o que tés diante, nom quero ser como ti, formas parte da maioria, os teus valores nom som para mim. Nom!'

Posted at on lunes, 31 de mayo de 2010 by |   | Filed under:

Importa, de hecho

Sensible, mudas inquietudes, desprecio. Escupes y sigues caminando, si estuviese aquí te habría escupido a ti, ella. Caminan vagos, molestando la racionalidad, cogen un barco, se van o esperan, miran y se autovaloran por encima del techo que los cubre, y llueve, llueve gris en un sol blanco. De miradas ignorantemente ausentes parten, rebotan en él y vuelven.Pero su color no se confunde en ese día, absorbido por menos ideas. Las que hayas podido asimilar, libertad, y la consolación trae, la retirada. Nubes enfrían la mente, empujandolo al desplazamiento. Retiene lo malo, no vive y sí acepta, ofensiva.

Posted at on by |   | Filed under: